Frankrijk zomer 2020

In maart stonden we klaar om aan een voorjaarsreisje Iberisch schiereiland te beginnen toen Covid19 roet in het eten gooide.

De situatie veranderde zo snel dat we 2 dagen na het inpakken weer uitpakten. Volgens de regels verplicht thuisblijven en toen de renovatie woonkamer maar naar voren gehaald.

Nu het Virus even uitgeraasd lijkt te zijn en de grenzen in Europa weer open zijn, hebben we de camper weer ingepakt en zijn wij op 23 juni vertrokken naar Frankrijk. De verbouwing ligt even 3 weken stil. Het is even aftasten hoe de wereld er na de covid19 lockdown in de diverse landen uitziet.

In Belgie is het niet echt druk op de weg, bij een tankstation kopen we een broodje met koffie en eten dat buiten op; alle personeel in het tankstation droeg een mondkapje. We arriveren vroeg in de middag op de camping in Luxemburg. We willen nog even naar het allergrootste winkelcentrum van Luxemburg dat zowat naast de camping ligt. Helaas is de groothertog van Luxemburg jarig en is alles gesloten. Gelukkig is het mooi weer, we kunnen dus lekker in de zon zitten. We overnachten uiteindelijk met 3 kampeermiddelen op de camping; erg weinig vakantieverkeer op de weg ook. In Luxemburg golden blijkbaar erg strenge maatregelen, tot enkele dagen geleden moesten camping gasten een mondkapje dragen bij elke beweging buiten de caravan, gelukkig was die regel afgeschaft. Camping sanitair is alleen bestemd voor noodgevallen volgens de Luxemburgse overheid. Dus caravans en campers moeten hun eigen voorziening gebruiken.

Op 24 juni zijn we naar Chagny, een plaatsje ten zuiden van Beaune gereden, best veel verkeer op de weg, maar weinig kampeermiddelen. De camping in Chagny staat normaal in juni vol, nu maar ong. 25 overnachters, een paar Nederlanders, een Duitser, wat Belgen en de rest Fransen. Het restaurant was helaas gesloten voor de rest van het jaar. Met weinig gasten in het vooruitzicht dacht men de personeelskosten van het restaurant niet te kunnen dragen. We zijn in het dorp bij een restaurantje gaan eten. Corona maatregelen op papier, in werkelijkheid zijn mondkapjes er alleen om bij je te hebben. Veel fransen begroeten elkaar toch met omhelzingen en een kus. Sommigen lopen daarentegen met een mondkapje over straat en in de supermarkt. Op de camping stond een Frans echtpaar uit de buurt van Lyon met een 50 jaar oude Renault12 en een nog ouder caravannetje. De man had alles zelf mooi opgeknapt en was beretrots op de combinatie.

25 juni dan naar Tain l’Hermitage, veel verkeer op de weg, weinig vakantieverkeer, al neemt het aantal Belgische kentekens dat we zien snel toe. De camping ligt aan de Rhone en daar waait het behoorlijk. De camping is voor de helft gevuld, merendeels Fransen maar ook enkele Belgen en Nederlanders. In het toiletgebouw is een looproute en bij de ingang staat een handgel-dispenser. We eten in het dorp, bussiness as usual inclusief handen schuddende en knuffelende Fransen.

Onze buren op deze camping zijn 2 stokoude fransen met een stokoud caravannetje. Ze zitten heel de dag voor de caravan, kunnen amper lopen. De man heeft blijkbaar ergens Pizza gehaald, de boodschappentas staat naast hem en op tafel staat nog een stuk pizza.

Als we willen gaan slapen wil ons hefbed niet naar beneden, de constructie blijkt ontwricht bij de scharnieren. Dan maar op de banken slapen. Die zijn gelukkig lang genoeg, enige creativiteit met beddengoed is vereist. Reparatie zal moeten wachten tot thuis. Tegen de ochtend komt een onweersbui voorbij, rond negen uur volgt een 2^e onweersbui.

26 juni rijden we via Privas naar Aubenas, meestal is het in Privas druk op straat, maar deze keer kunnen we zonder oponthoud doorrijden. In Aubenas doen we boodschappen bij de supermarkt en eten bij de bakker in de buurt een broodje.

In RosiÈRES op een terras nog een wijntje gedronken alvorens naar de camping te rijden. Het personeel op het terras draagt een mondkapje en als je naar binnen wil moet je een mondkapje op en een looprichting volgen. Als het personeel echter een cigaretje gaat roken hangt het mondkapje onder de kin.

Als we op de camping aankomen worden we vanachter een plexiglas scherm begroet. Er is een looprichting, ook in het winkeltje. Er zijn al meerdere Fransen en Belgen, ook enkele Nederlanders. De meesten kennen we al van voorgaande jaren. Er ontbreken echter ook heel wat mensen die er andere jaren eind juni zijn. Ook de stacaravans die andere jaren allemaal bezet zijn, kampen nu met leegstand. De looprichting in het sanitairgebouw bestaat alleen op papier; de hoofdingang wordt door in en uitgaande personen gebruikt, wel wordt er altijd afstand gehouden, dus als er iemand uit wil, wacht de inkomende persoon.

30 juni: In de rivier stroomt nog wat water en het weer is prima, zonnig en rond de dertig graden overdag, ’s-Nachts koelt het aardig af. Inmiddels hebben we in het campingrestaurant gegeten, het was die avond erg druk omdat er ook een groep van buiten de camping kwam eten. Op zondag was er een zangeres en was het terras goed gevuld. “Coronaproof”: alle tafeltjes op vereiste afstand van elkaar.

Er is al opvallend veel jeugd op de camping, ook tieners.

De campingleiding vertelde dat er in deze regio weinig besmettingen zijn geweest en niemand in het ziekenhuis heeft gelegen of is overleden door Covid19; (Een marktkoopman vertelde toch iets anders) Ze snappen dan ook niet dat veel klanten hebben geannuleerd en niet durven komen. Pas in augustus hebben ze genoeg reserveringen om de camping te vullen. We horen wel via andere bronnen dat overal in Frankrijk campings erg slecht (ong. 20%) bezet zijn.

Gisteren zijn we naar Labaume gegaan met de fiets, dwz. Eerst 2 km met de fiets in de hand een steile helling beklimmen , daarna door heuvelachtig gebied fietsen. De weg terug eenzelfde gebeuren omdat Labaume in een dal ligt. 12 km heen, 12 terug. We wilden graag lunchen in Labaume, maar dat was een lastige. Het eerste terras serveerde alleen drankjes, het volgende terras serveerde alleen volledige maaltijden. Uiteindelijk vonden we een terras waar we belegd stokbrood en koffie konden krijgen. Meteen nadat wij het stokbrood hadden gekregen, werd het bord met daarop alles wat eetbaar was verwijderd en bleef ook daar alleen de drankenkaart over.

Op de terugweg hebben we nog boodschappen gedaan in de supermarkt, om vervolgens uitgeteld in onze stoel te vallen op de camping.

1 juli 2020. Elke dag arriveren er 1 of 2 nieuwe gasten, altijd kampeerders die elk jaar op deze camping vakantie vieren.

Vanmorgen zijn we naar de markt in Joyeuse geweest, het was er niet echt druk en er was loopruimte genoeg voor iedereen. Er waren wat minder kramen dan voorgaande jaren. Enkele standhouders zouden failliet zijn, een paar anderen gestopt, maar het geheel gaf een gezellige aanblik.

Op het terras stonden de tafeltjes ook op ruime afstand van elkaar(in Frankrijk is dat 1 meter). Het terras was goed bezet en er was een muzikant. Wel waren er dit jaar opvallend veel hippie-achtige figuren die elkaar blijkbaar lang niet hadden gezien want er werd enthousiast omhelsd en gekust.

Tegen de avond begon het te onweren en viel er een bui. Het koelde tijdens die bui flink af.

We zijn in het camping restaurant gaan eten, deze keer binnen vanwege het onweer. We wilden eigenlijk niet binnen zitten, maar de serveersters zeiden dat de airco uitstond. Ventilatie was ook niet goed dacht het meisje. Gelukkig stond er van alles wel open voor frisse lucht.